Ikatlong Palihan

Nang nakaraang Sabado, sa kabila ng pagmamadali ko ay na-late pa rin talaga ako pagpunta sa UP Diliman. Nakapaikot na ang mga silya nila nang ako ay pumasok, pang-labingdalawa na rin ang tula ko, at medyo naka-ingos na rin sa akin si Sir Rio. Ayaw na ayaw niya kasi ng late. To conquer my fear, umupo ako sa silyang malapit sa kanyang inuupuan. Nagparinig na siya, masama raw ang kanyang pakiramdam, malamang ay maninigaw raw siya. Kaya naman takut na takot ang naunang nasalang.

Ang hirap naman talaga ng pakiramdam na ang tulang isang linggo mong pinag-isipan (napapanaginipan ko na nga eh) ay kakatayin lang dito. Kailangang makatugon sa mga hinihingi ng takdang-aralin. Inaasahang ang lahat ng natutuhan ay makikita sa aming mga tula (sabagay, agree naman ako sa bagay na ito) kung hindi ay hindi na babasahin ang tula mo.

Hiningan kami ng tulang nanggagagad, naglalayong magpatawa at nagsasalaysay ng isang pangyayari sa loob ng tren. Magaganda ang mga tulang binasa ng ilang fellows at nakakatawa ayon sa aming pamantayan ngunit hindi sa pamantayan ni Sir Rio. Susme, walang tula siyang pinalampas. Ang lahat ay may puna. Ang tula sa ibaba ang aking ipinasa. Nakakatawa naman daw. May ilang mga suhestiyon siyang ibinigay at may mga punang nakatulong upang mapakinis ko pa ang tula ko.

Binibini

Hinagod ang buhok inayos ang gusot;
Binasa ang labi, sinipat ang pulbos.
Pagpanhik ng hagdan, dibdib mo’y tinutop,
Magarang sandalyas dinig ang kalatog.

Ang iwing alindog madaming nabihag
Pumito ang sekyu nang ika’y mamalas;
May mamang kumindat, ang mata’y nangusap;
Naglabas ng dila, totoy na may bikas.

Sa paghinto ng tren agad kang sumakay
Ang mga lalaki’y nagpilit sumabay;
Sa dibdib mo’t hita, lahat nakatanaw,
“H’wag munang iibis,” ang iisang dasal.

May di nakatiis, dibdib mo’y sinalat,
Bigla kang tumili. Kamao’y umigkas.
Binugbog ang pilyo at wig mo’y nahubad;
Ang peklating ulo . . . sa lahat tumambad.

Natawa ka ba? Hindi pa diyan nagtapos ang Sabado namin. Kung bakit naman kasi itong si Sol, naisipang gagarin ang Bahay Kubo. Ayun, nagka-idea tuloy ang Sir Rio. Palibhasa'y maagang natapos ang palihan, pagkatapos ng aming tanghalian muli niya kaming binigyan ng exercise. Gagarin daw namin ang kantang Bahay-Kubo. Bahala raw kami. Basta kailangan daw ay sa tonong nagpapatawa.

Ang hirap kayang gumawa ng tula kung nape-pressure ka at nalilimitahan. Wala namang regular na tugma't sukat yung Bahay Kubo eh. Pero siyempre, puwede mo bang ikatwiran iyon?

Una kong naisip ay ang Bahay ni Gloria, ilalarawan ko sana ang mga halimaw doon na sari-sari. Ngunit ayoko namang lumikha ng eskandalo dahil sa mga ilalagay kong personalities sa tula ko. Hmmm, isip pa ng konti. Wala talaga akong matapos. Puro simula lang. May naisip ako pero baka kung ano naman ang isipin nila. Pero bahala na, wala talaga eh. Kuwela naman siguro. Ipinabasa ko kay Kuya Sam, mukhang nangiti naman siya.

Bahay Puta, kahit munti

Kahalayan doon ay sari-sari

Bugaw na mapilit, bebot disisyete

Baklang bihis-babae.

Mamasang na Lola, 'pinataas ang palda

Utos sa dalaga

Magsayaw ng bomba

D.O.M. lalapit, 'lalabas ang kwarta

Ang hindi mapili'y bubuntong-hininga

Isinulat ko pa ito sa pisara at ang lalong nakakahiya eh ipinakanta pa talaga sa akin. Susme, may mga natawa naman. Nang maupo ako ay tinitingnan ako ni Sir Rio. Bakit ko daw alam ang mga bagay na ito. At napagdudahan pa akong dati raw siguro akong nagtatrabaho dito, hehehe. Pambihira, common sense na lang kasi.

Ano naman kayang kapalaran ang naghihintay sa amin sa darating na Sabado. . .